Badania nad związkami między dysleksją i geniuszem wciąż nie są zakończone, ale nie ulega wątpliwości, że dysleksja nie przeszkadza zostać geniuszem. Dowód na to stanowi Leonardo da Vinci. Nie możemy przekonać się na pewno, czy miał dysleksję, ale prowadził zapiski w sposób uznany za typowy przykład dysleksji – stawiając litery odwrotnie niż wszyscy. Jak wiadomo, nie przeszkodziło mu to wpadać na genialne pomysły. Wręcz przeciwnie, część badaczy jest zdania, że właśnie dysleksja przyczyniła się do tego, że potrafił nadawać swoim ideom tak szczegółową i sugestywną postać wizualną. O ile dzieci autystyczne nie zawsze czują się dobrze w otoczeniu wielu nieznajomych ludzi, co niestety jest nieuniknioną konsekwencją uczestnictwa w letnich zajęciach dodatkowych, o tyle dzieci, które miałam okazję poznać, chętnie uczestniczyły w naszych zajęciach i świetnie sobie radziły. Wszystko zależy od indywidualności dziecka. Tu oczywiście mogłam zawrzeć tylko najbardziej ogólne wskazówki dotyczące dzieci o szczególnych potrzebach edukacyjnych – nie temu służy ta książka i nie sposób traktować jej jako podstawę rozstrzygania o uzdolnieniach dziecka. Choć wciąż wiele pozostaje do zrobienia, istnieją poważne poszlaki, by sądzić, że „genialne dzieci” i „dzieci specjalnej troski” mają ze sobą więcej wspólnego, niż się często uważa.