Chcąc wyczerpać możliwości, jakie stwarzają kwadraty w oknie, musimy dostrzegać je nie jako kształty oddzielone od siebie, ale takie, które się nawzajem przenikają. By tego dokonać musimy uwolnić własne umysły. Instrukcja nie mówi, że nie wolno nam nakładać kwadratów na siebie, czy też dzielić okna, jak się nam żywnie spodoba. Często się zdarza, że sami sobie nieświadomie nakładamy ograniczenia, poza które nie potrafimy wyjrzeć. Część tajemnicy geniuszu zawiera się właśnie w tym, żeby nie dostrzegać ograniczeń i pozwolić naszym umysłom dokonać reszty.
Uwolnienie umysłu, które pozwoli dostrzec w pierwszym oknie 30 kwadratów, umożliwia również naliczenie tyluż samo kwadratów w drugim oknie. W sumie 60 kwadratów. Robiąc to ćwiczenie z dzieckiem, obróć je w zabawę, której tematem będzie: dostrzeganie nowych możliwości. Przede wszystkim dziecko nie powinno pomyśleć, że rozwiązuje test! Może, jeśli zechce, skopiować okna na papierze, pokolorować lub wyciąć wszystkie możliwe kwadraty. W ten sposób zobaczy i poczuje wszystkie kwadraty, zrozumie, jak nakładają się na siebie i składają razem w obraz okna. Pokieruj tym ćwiczeniem w sposób, jaki wyda ci się najlepszy dla twego dziecka.